کد جست و جوی گوگل

در این مقاله می‌خواهیم آیاتی در قران که صراحت در قتل و کشتار و خشونت را دارد بررسی کنیم و ببینیم اسلامی که سراسر از رحمت و صلح و زندگیست چرا باید این دستورات خشن را بدهد و ببینیم که این دستورات بدون هیچ قید و شرطی است یا در شرائط خاص باید این دستورات اجرا شود ؟! با ما همراه باشید .

یکی از آیاتی که در بالا ذکر خیرش شد این آیه است, آیه29 سوره توبه

قَاتِلُواْ الَّذِینَ لاَ یُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَلاَ بِالْیَوْمِ الآخِرِ وَلاَ یُحَرِّمُونَ مَا حَرَّمَ اللّهُ وَ رَسُولُهُ وَلاَ یَدِینُونَ دِینَ الْحَقِّ مِنَ الَّذِینَ أُوتُواْ الْکِتَابَ حَتَّی یُعْطُواْ الْجِزْیَةَ عَن یَدٍ وَهُمْ صَاغِرُونَ

با کسانی که به آن‌ها کتاب (آسمانی) داده شده (مانند یهود و نصاری و لکن) به خدا و به روز واپسین ایمان ندارند (زیرا خدا و معادی که آن‌ها معتقدند خدا و معاد حقیقی نیست) و آنچه را که خدا و فرستاده او (محمد صلّی الله علیه وآله در قرآن و موسی و عیسی در عهدین) حرام کرده (مانند شراب و گوشت خوک و رشوه و ربا) حرام نمی‌شمرند، و به دین حق (اسلام) متدین نمی‌گردند، مقاتله و کارزار کنید تا آن‌ها با کمال تسلیم و ذلت به دست خویش و تحت قدرت حکومت اسلامی جزیه بپردازند.(ترجمه آیت الله مشکینی)

وظیفه ما در برابر اهل کتاب چیست؟

فقط با شرائط خاص با دشمنان بجنگید

أَلاَ تُقَاتِلُونَ قَوْمًا نَّکَثُواْ أَیْمَانَهُمْ وَهَمُّواْ بِإِخْرَاجِ الرَّسُولِ وَهُم بَدَؤُوکُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ أَتَخْشَوْنَهُمْ فَاللّهُ أَحَقُّ أَن تَخْشَوْهُ إِن کُنتُم مُّؤُمِنِینَ :

آیا با مردمی که سوگند خود را شکستند و آهنگ اخراج پیامبر کردند و آنهابر ضد شما دشمنی آغاز کردند ، نمی‌جنگید ? آیا از آنها می‌ترسید ، و حال آنکه اگر ایمان آورده باشید سزاوارتر است که از خدا بترسید و بس.

در این آیه خداوند متعال اهداف و انگیزه های جنگ رو برای همه رزمندگان بیان می‌کند که هدف شما از جنگ و جهاد باید این اهداف باشد و اگر هدفی دیگر داشته باشید آن جهاد و جنگ دیگر خدایی نیست.

اهداف و انگیزه‌های جنگ

1) نَّکَثُواْ أَیْمَانَهُمْ:یعنی در صورتی شما اجازه جهاد دارید که دشمنان سوگند و پیمان خود را بشکنند و تا زمانی که پیمان شکنی نکنند مانندبقیه مسلمانان در امن و امان هستند.

2) وَهَمُّواْ بِإِخْرَاجِ الرَّسُولِ: در این قسمت یکی دیگر از اهداف جهاد را بیان می‌کند که دشمنان تا مادامی که نسبت به رهبران شما سوءقصد نداشته باشند می‌توانند با مسالمت در کنار شما زندگی کنند.

3) وَهُم بَدَؤُوکُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ:شما حق تجاوز و حمله به هیچ کسی را ندارید و اگر انها به شما حمله کردند شما حق دارید از خودتان دفاع کنید  و در حقیقت جنگ شما تدافعی است  فقط همین

وقتی به این آیه هم نگاه می‌کنیم می‌بینیم که این آیه سرشار از صلح و صمیمیت حتی با دشمنان درجه یک اسلام است و به هیج وجه خداوند متعال اجازه تعرض به آن‌ها را نمی‌دهد تا مدامی که پیمان شکنی نکنند و نسبت به رهبران  حکومت اسلامی سوء قصد نداشته باشند و آغاز گر جنگ نباشند می‌توانند در سایه حکومت اسلامی در امنیت کامل به زندگی خود بپردازند.

آیاتی که در باب کشتن و جنگیدن است

اگر حرمت ماه حرام را شکستند در همان ماه حرام با آن‌ها بجنگید

الشَّهْرُ الْحَرَامُ بِالشَّهْرِ الْحَرَامِ وَالْحُرُمَاتُ قِصَاصٌ فَمَنِ اعْتَدَی عَلَیْکُمْ فَاعْتَدُواْ عَلَیْهِ به مثلِ مَا اعْتَدَی عَلَیْکُمْ وَاتَّقُواْ اللّهَ وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ مَعَ الْمُتَّقِینَ :

ماه حرام در مقابل ماه حرام است (ماه‌های رجب، ذو القعده، ذو الحجّه و محرم محترم‌اند و نباید در آن‌ها جنگید، اما اگر کسی حرمت آن را شکست و شروع به جنگ کرد، باید در همان ماه حرام با او جنگید) و همه محترم‌ها (مانند حرم، مسجد الحرام، جان و عرض مؤمن در مقابل هم‌اند و) قصاص دارند، پس هر که بر شما تعدّی کرد (و احترامی را شکست) شما هم به مانند آن بر او تعدّی کنید، و از خدا پروا نمایید (که از مرز مقابله به مثل تجاوز نکنید) و بدانید که خدا با پرهیزکاران است.

داستان ماه های حرام

قبل از اسلام در میان عرب‌ها، هر سال چهار ماه احترام خاصّی داشت که در آن ماه‌ها جنگ، حرام و ممنوع بود، سه ماه آن‌ها پی درپی که عبارتند از ذی‌القعده، ذی‌الحجّه و محرم، و یکی هم ماه رجب که جداست.

پذیرش این سنت از طرف اسلام

اسلام این سنّت را پذیرفت و در هر سال چهار ماه را آتش بس اعلام نمود، ولی دشمن همیشه در کمین است تا از فرصت‌ها سوء استفاده کند و چه بسا با خود فکر کند که چون مسلمانان در این ماه‌ها موظف به رعایت آتش بس هستند، پس به آن‌ها حمله کنیم. این آیه می‌فرماید: اگر مخالفان شما در این چهار ماه به شما هجوم آوردند، شما نیز در برابرشان بایستید و در همان ماه‌ها با آنان بجنگید و ماه حرام را در برابر ماه حرام قرار دهید.

زیرا حرمت خون مسلمانان و حفظ نظام اسلامی از حرمت این ماه‌ها بیشتر است، و هرکس حرمت‌ها را شکست باید مورد قصاص قرار گیرد.

حرمات یعنی:

(و الحرمات قصاص ). ((حرمات )) جمع ((حرمه )) به معنی چیزی است که باید آن را حفظ کرد و احترام آن را نگه داشت ، و حرم را از این جهت حرم گفته‌اند که جای محترمی است و هتک آن جایز نیست ، و اعمال نامشروع و قبیح را از این جهت حرام می‌گویند که ممنوعیت دارد، همان گونه که در مورد حرم ، یا ماه حرام بعضی اعمال ممنوع است.

آیا در برابر ظالم باید سکوت کرد؟

اسلام بر خلاف مسیحیت کنونی که می‌گوید: هر کس که به رخساره راست تو تپانچه زند رخساره دیگر را به سوی او بگردان . (انجیل متی ، باب پنجم شماره 39.)چنین دستوری را نمی‌دهد، چرا که این دستور انحرافی باعث جرأ ت و جسارت ظالم و تجاوزگر است ، حتی مسیحیان جهان امروز نیز هرگز به چنین دستوری عمل نمی‌کنند و کمترین تجاوزی را با پاسخی شدیدتر، که آن هم بر خلاف دستور اسلام است جواب می‌گویند.

نظر اسلام و قرآن در برخورد با ظلم و جنایت

اسلام می‌گوید: در برابر متجاوز، باید ایستاد، و به هر کس حق می‌دهد که اگر به او تعدی شود، به همان مقدار مقابله کند، تسلیم در برابر متجاوز مساوی است با مرگ و مقاومت مساوی است با حیات ، این است منطق اسلام . جالب اینکه آیه مفهوم وسیعی دارد و منحصر به مساله قصاص در مقابل قتل یا جنایات دیگر نیست ، بلکه امور مالی و سایر حقوق را نیز شامل می‌شود.

منافات این آیه با مساله بخشش و گذشت

البته این موضوع با مساله عفو و گذشت ، که در مورد دوستان یا افراد شکست خورده یا نادم و پشیمان صورت می‌گیرد، هیچ گونه منافاتی ندارد. گاهی بعضی از عوام ، تصور می‌کنند که معنی آیه این است ، اگر کسی فرزند دیگری را به قتل برساند، مقابله به مثل اجازه می‌دهد که پدر مقتول فرزند قاتل را به قتل برساند، و اگر ضربهای بر برادر او وارد کرد، او هم ضربهای بر برادر جانی وارد کند، ولی این اشتباه بزرگی است ، زیرا قرآن می‌گوید: شخص معتدی و تجاوزگر باید مجازات شود، (به همان اندازه مجازات شود) نه فرد بیگناه دیگر، باز مفهوم این سخن این نیست که اگر کسی خانه شخصی را آتش زد خانه او را آتش بزنند، بلکه مفهومش این است معادل قیمت خانه را از او بگیرند. ضمنا تاکیدی که در ذیل آیه در مورد تقوا ذکر شده تاکیدی است بر عدم تجاوز از حد و به تعبیر دیگر، مقابله به مثل نباید شکل انتقامجویی به خود گیرد، همان انتقامی که حد و مرزی برای خود نمی‌شناسد.

نتیجه گیری:

همانطور که از توضیح آیه روشن شد دیدیم که در این آیه هم اسلام قرآن فقط در صورتی دستور به جنگ می‌دهد که تجاوز و حمله از طرف دشمنان صورت گیرد و به هیچ وجه به مسلمانان اجازه نمی‌دهد که با مشرکان و کافران جنگ کنند مخصوصا در ماه های حرام که احترام این ماه‌ها واجب است و همچنین استفاده می‌شود که اسلام دین تجاوز و تعدی نیست ولی با این حال به هیچ وجه تجاوز و تعدی را قبول نمی‌کند.

فرآوری : بخش قرآن تبیان

منبع :

تفسیر نمونه,نور.المیزان,مجمع البیان

وبلاگ حافظان نور

ضوابط شمول تحصیل رایگان در دانشگاهها برای حافظان کل قرآن کریم در سال 1391 در شورای توسعه فرهنگ قرآنی به تصویب رسید.

به گزارش ایرنا براساس اعلام روز دوشنبه دبیرخانه شورای‌عالی انقلاب فرهنگی، هفدهمین جلسه شورای توسعه فرهنگ قرآنی به ریاست \محمدرضا مخبر دزفولی\ و با حضور اکثریت اعضای شورا تشکیل شد.

در ابتدای جلسه گزارشی از راه­اندازی مجدد کمیسیون توسعه پژوهش و آموزش عالی قرآنی کشور در وزارت علوم ارائه شد.

تصویب اعتبار ویژه ای به منظور رصد و مطالعه روش­ها و فعالیت­های قرآنی کشورهای اسلامی از مصوبات این جلسه بود و مقرر شد گروهی مطالعاتی با مدیریت دبیرخانه شورای عالی انقلاب فرهنگی و مشارکت برخی دستگاه­های عضو جهت بررسی تطبیقی فعالیت­های قرآنی کشورهای اسلامی، موضوع­شناسی تحقیقات مورد نیاز و تعریف و تصویب پروژه­های تحقیقی تشکیل شود.

مصوبه دیگر این جلسه تشکیل کمیته­ای با مسوولیت شورای عالی قرآن صدا و سیما جهت بررسی موضوع ساماندهی و طراحی لباس ملی قاریان جمهوری اسلامی ایران بود.

همچنین در این جلسه گزارش عملکرد دستگاه­های عضو شورای توسعه فرهنگ قرآنی در اجرای برنامه­های مصوب سال 1390 ارائه شد که بر همین اساس، وزارت آموزش و پرورش اعلام کرد از حدود سه و نیم میلیون داوطلب طرح ملی حفظ قرآن کریم (نور)، یک میلیون و 200 هزار نفر در آزمون این طرح قبول شده­اند و آزمون­های طرح نور در مجموعه آموزش و پرورش و هر شش ماه یکبار برگزار خواهد شد.

دراین جلسه گزارش شد از سال تحصیلی جدید مدارس رسمی قرآنی که در آن آموزش­های قرآنی از حالت فوق برنامه، خارج و به برنامه­ اصلی مدارس تبدیل می­شود، تشکیل خواهد شد که در این مدارس دانش‌آموزان ضمن دروس رسمی آموزش و پرورش و گذراندن ساعات آموزشی رسمی، ساعاتی را در قالب برنامه درسی به فراگیری قرآن می‌پردازند.

ویژگی اصلی این نوع مدارس، اولویت داشتن جهت‌گیری و تربیت قرآنی است که گام نخست راه‌اندازی آنها فقط در سطح مدارس ابتداییِ داوطلب به اجرا در می آید و سال­های بعد در مقاطع تحصیلی بالاتر راه­اندازی خواهد شد.

همچنین گزارش فعالیت­های قرآنی دفتر تبلیغات اسلامی نیز با محوریت تبلیغات قرآنی در طرح بشیران جوان، تولید آثار نمایشی با محتوای قرآنی با مشارکت سازمان صداوسیما، گسترش و تسریع در مطالعات تدوین تفاسیر و مفاهیم قرآنی و مطالعات طراحی و ایجاد شهر قرآنی در این جلسه ارائه شد.

منبع : ایرنا

هر کرداری که انسان انجام می دهد، یک صورت دنیوی دارد که ما آن را مشاهده می کنیم، و یک صورت اخروی دارد که هم اکنون در دل و نهاد عمل نهفته است و روز رستاخیز پس از تحولات و تطوراتی که در آن رخ می دهد شکل کنونی و دنیوی خود را از دست داده و با واقعیت اخروی خود جلوه می کند و باعث لذت و فرح عامل یا آزار و اندوه وی می گردد.

روز قیامت، برای رسیدگی به حساب و کتاب مردمان ، شخصی را در پیشگاه خداوند حاضر می کنند. نامه اعمالش را به دستش می دهند و به او می گویند: اقرا کتابک: نامه اعمالت را بخوان. هنگامی که نامه اعمالش را می خواند، می بیند از کارهای خیری که در دنیا انجام داده، چیزی در آن نوشته نشده است. از این رو می گوید: خدایا! این نامه اعمال من نیست، زیرا کارهای نیک خود را در آن نمی بینم. در پاسخ به او گفته می شود: آری، تو در دنیا نیکی های بسیاری انجام دادی. خدای تو اشتباه نمی کند و کردار تو را فراموش نکرده است ولی کارهای نیک تو به سبب غیبت کردن از مردم از میان رفت و نابود شد. آری، نیکی کردی ولی غیبت هم داشتی. آنچه از طاعات می کردی، می دیدیم و آنچه از غیبت می گفتی، می شنیدیم. پس نیکی های تو را به آن کسانی دادیم که از آنها غیبت می کردی.

حال، تو به سبب غیبت کردن از ایشان به دوزخ می روی و ایشان به سبب نیکی های تو به بهشت می روند. پس شخص دیگری را در پیشگاه خداوند حاضر می کنند و نامه اعمالش را به دستش می دهند و می گویند: بخوان. وقتی نامه عملش را می خواند در آن نیکی های بسیاری می بیند که خودش انجام نداده است. پس می گوید: پروردگارا! این نامه عمل من نیست؛ زیرا نیکی هایی را که در آن نوشته شده است، من به جا نیاورده ام. در پاسخ به او می گویند: اینها کارهای نیک فلان شخص است که در دنیا از تو غیبت کرده و حالا در عوض، نیکی هایش به تو داده شده است. (بحارالانوار، ج 72، ص 259 )

آن چه را انسان در این جهان انجام داده است در جهان دیگر به صورتی متناسب با آن جهان نمودار می گردد و انسان آن را می بیند. به عبارت دیگر: پاداش ها و کیفرها، نعمت ها و نقمت ها، فرح و سرور، درد و شکنجه، همان حقائق اعمال دنیوی انسانها است که در حیات اخروی خود را نشان می دهند.

و به دیگر سخن، هر کرداری که انسان انجام می دهد، یک صورت دنیوی دارد که ما آن را مشاهده می کنیم، و یک صورت اخروی دارد که هم اکنون در دل و نهاد عمل نهفته است و روز رستاخیز پس از تحولات و تطوراتی که در آن رخ می دهد شکل کنونی و دنیوی خود را از دست داده و با واقعیت اخروی خود جلوه می کند و باعث لذت و فرح عامل یا آزار و اندوه وی می گردد.

بنابراین، جزاء اعمال هر انسانی عین اعمال او خواهد بود. و در این جمله ذره ای مجازگویی نیست، و چیزی در محکمه عدل خداوند، بهتر از این نیست که عین عمل انسان را به خود انسان بازگردانند. از این مطلب در اصطلاح علمی به «تجسم اعمال» تعبیر آورده می شود.

تجسم اعمال در آیات قرآن کریم

آیات متعددی در قرآن بر این مطلب گواهی می دهند که به چند نمونه آن اشاره می کنم:

«یَوْمَ تَجِدُ کُلُّ نَفْس مَّا عَمِلَتْ مِنْ خَیْر مُّحْضَرًا وَمَا عَمِلَتْ مِن سُوء تَوَدُّ لَوْ أَنَّ بَیْنَهَا وَبَیْنَهُ أَمَدَما بَعِیدًا... ;(آل عمران،30) روزی که هر انسانی هر کار نیکی که انجام داده است، نزد خود حاضر می یابد، و هر کار بدی را که انجام داده است نیز، حاضر و آماده می یابد، و آرزو می کند که میان او و آن عمل ناروا فاصله مکانی یا زمانی بسیاری وجود می داشت».

«إِنَّ الَّذِینَ یَکْتُمُونَ مَآ أَنزَلَ اللَّهُ مِنَ الْکِتَـبِ وَ یَشْتَرُونَ بِهِ ثَمَنًا قَلِیلاً أُولَـئِکَ مَا یَأْکُلُونَ فِی بُطُونِهِمْ إِلاَّ النَّار;(بقره،174) کسانی که به خاطر به دست آوردن مالی اندک، آیات الهی را کتمان می کنند، چیزی جز آتش در شکم خود جای نمی دهند»; «إِنَّ الَّذِینَ یَأْکُلُونَ أَمْوَ لَ الْیَتَـمَی ظُـلْمًا إِنَّمَا یَأْکُلُونَ فِی بُطُونِهِمْ نَارًا وَسَیَصْلَوْنَ سَعِیرًا;(نساء،10) آنان که از روی ستم اموال یتیمان را می خورند در حقیقت آتش می خورند و در آینده وارد دوزخ خواهند شد».

صریح این دو آیه اخیر آن است که آن چه را افرادی از راه کتمان حقائق الهی و یا از راه ستم بر یتیمان به دست آورند در حقیقت آتشی را در درون خود جای می دهند. شکی نیست که صورت ظاهری و دنیوی اموال یاد شده آتش نبوده، بلکه به صورت انواع لذت های دنیوی نمودار می باشند.

بنابراین، باید بگوییم این گونه اموال صورت دیگری دارد که اکنون از چشم ظاهر بین انسان پوشیده است ولی در سرای دیگر که حقائق پنهان آشکار می گردد، چهره واقعی این اعمال نمایان گردیده و آن چیزی جز آتش و عذاب خداوندی نیست. آیات چهل و نه سوره توبه و آیه دوازده سوره حجرات نیز مؤید مطالب فوق است.

رسول اکرم(صلی الله علیه و آله) می فرماید: «از ستمگری بپرهیزید; زیرا ظلم و ستم در روز قیامت به صورت تاریکی ها نمایان خواهند شد».( اصول کافی، کلینی(ره)، ج 2، ص 332)

فرآوری : بخش قرآن تبیان

منبع :

پرسمان قرآنی

اندیشه قم